Maya van Dixhoorn, onze Maya. Onuitwisbaar in ons geheugen gegrift.

Maya van Dixhoorn, penningmeester. Een van de namen die samen met anderen het eerste bestuur van de Zeeuws-Vlaamse Kynologenclub vormden. Deze eerste samenstelling was geen lang leven beschoren. Binnen het jaar vonden de eerste wijzigingen in het bestuur al plaats. Maar Maya bleef, ondanks de vele strubbelingen. Dit scenario zou zich in de loop van de tijd nog enkele malen herhalen. Maya was de enige die bleef. Dit karakteriseerde de instelling van Maya.’’ Als je eenmaal ja hebt gezegd dan moet je er ook voor blijven gaan, het gaat niet om ons, maar om al die mensen, die hier met hun hondje komen trainen en het daarnaast ook gezellig willen hebben’’.

Maya had de gave om mensen aan onze vereniging te binden. Ze maakte hierin geen onderscheid of het nu ging om iemand die enkel een puppy training wilde volgen of een lid dat al sinds mensenheugenis lid was.

Als je iets wilde weten over een bepaald lid was het wel handig dat je ook de naam van de hond wist. Sterker: de naam van de hond kon in voorkomende situaties nog belangrijker zijn. Hierin was Maya heel bijzonder. Wist je de naam van de hond, dan kon Maya je meestal vertellen hoe het baasje heette.

Er waren weinig trainingsdagen dat Maya niet aanwezig was en vaak ging ze dan het veld op om met mensen te praten, ze te motiveren en ook wel eens om ze te manen als bijv. Het lesgeld nog niet was voldaan. Zij had hiervoor zo haar eigen aanpak. Niet altijd zoals je het bestuurlijk zou willen, maar het werkte wel. Zij kende de mensen en de mensen kenden haar.

De wijze waarop Maya de financiën beheerde was bijzonder.
Vooral als de stukken voor de ledenvergadering moesten worden opgemaakt. Ze hield niet van uitgebreide discussies of moeilijke verhalen in vergaderingen, maar ging aan het werk en als dat klaar was werd de volgende stap gezet. Zij had de regie in handen.
Het gebeurde wel eens dat de tijd begon te dringen, dan belde je haar en als je dan vroeg hoe ver het stond, gaf ze aan dat er nog een probleem moest worden opgelost. Dan bleek b.v. dat er een minimaal kasverschil te zijn en het moest toch kloppen. Als je dan suggereerde dat het toch niet moeilijk moest zijn om een dergelijk laag bedrag, dat zowel positief als negatief kon zijn, ergens onder te brengen, dan werd het even stil aan de andere zijde van de lijn. Even maar.

Maya’s inbreng binnen de vereniging getuigde van een enorme betrokkenheid. Je deed nooit tevergeefs een beroep op haar. Ze maakte geen onderscheid tussen de verschillende disciplines. Ze waren haar allemaal even na. Ook bij evenementen en wedstrijden was ze altijd aanwezig. Maakte er deel van uit of
verleende hand en spandiensten.

Tot het laatste toe bleef zij zich inzetten voor de vereniging, tot ze zich uiteindelijk gewonnen moest geven.

We denken met dankbaarheid terug aan alles wat ze voor de vereniging heeft betekend.
We zullen haar kennis van zaken, inzet, humor, vriendschap en persoonlijkheid nooit vergeten en willen dit tot uitdrukking brengen in een postuum eerbewijs.

Maya, bedankt voor alles.